Ανατροφή παιδιών: Βήματα που μας βοηθάνε στην καθημερινότητα

Γεια σου, Αγαπητέ γονέα!

Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για την ανατροφή των παιδιών και κάποια από τα βήματα που μπορούμε όλοι να ακολουθήσουμε για να επιτύχουμε τον σκοπό μας. Πολλοί από εμάς ανησυχούμε για το αν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σωστά, αν θα τα καταφέρουμε όλα, και αν είμαστε καλοί γονείς…

Ένα από τα κύρια “συστατικά” του να είσαι καλός γονιός… είναι το να ανησυχείς για το αν είσαι καλός γονιός.

Πάμε να δούμε μαζί κάποια από τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε – ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα στην ανατροφή των δικών μας παιδιών. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτό το ταξίδι, αλλά για αρχή θα αναλύσουμε πως να βάζουμε κάποια όρια με έξυπνο τρόπο, πως να αποφεύγουμε να είμαστε “σκληροί” απέναντι στο παιδί, και πως να επαινούμε με τον καλύτερο τρόπο.

photo by Jessica Rockowitz | Unsplash

• ΘΕΤΟΥΜΕ ΕΞΥΠΝΑ ΟΡΙΑ

Όλα τα παιδιά παρεκτρέπονται, δεν ακούνε πάντα και κάνουν ζαβολιές και αυτό επειδή… είναι παιδιά και αυτή είναι η δουλειά τους. Όπως δουλειά μας σαν γονείς είναι να τους θέτουμε όρια και να τα μεγαλώσουμε και προετοιμάσουμε για έναν κόσμο γεμάτο κανόνες.

Όλοι μας δίνουμε πρότυπα και προσπαθούμε να τους μάθουμε τα πάντα σωστά, όμως μερικές φορές πρέπει να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να το κάνουμε με έναν πιο απλό τρόπο, έναν τρόπο που δε θα κάνει το μυαλό του παιδιού μας να σκεφτεί “τα κάνει αυτά απλά επειδή είναι η μαμά ή ο μπαμπάς, δεν τα κάνει επειδή με αγαπάει, δεν τα κάνει γιατί κάνω κάτι λάθος αλλά γιατί το κάνουν όλοι οι γονείς σε όλα τα παιδιά.”

Ένα λοιπόν, από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να προσέχουμε είναι το πως οριοθετούμε το παιδί μας για να καταφέρνουμε τον σκοπό μας αλλά ταυτόχρονα να μην το εμποδίζουμε να εξελιχθεί και να εκφραστεί.

• ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΛΗΡΗ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ

Ένα βασικό βήμα στο ταξίδι του να είσαι γονέας είναι να αποδεχτείς πως δεν έχεις μπροστά σου απλά το παιδί σου, το μωρό σου, κάτι μικρό και δικό σου, αλλά και έναν ξεχωριστό άνθρωπο που έχει δικά του θέλω, δική του αξία, και δικό του χαρακτήρα. Δείχνουμε σεβασμό προς το παιδί μας όπως προς όλους τους υπόλοιπους χωρίς να το υποβιβάζουμε σε μωρό συνεχώς. Μιλάμε με ευγένεια, συμπεριφερόμαστε με καλοσύνη, προσφέρουμε ότι μπορούμε για να το ευχαριστήσουμε – όταν είναι εφικτό… Ακόμα και ας μην παίρνουμε τα ίδια για αντάλλαγμα.

Το παιδί μας είναι το μόνο άτομο που δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας δώσει όσα του δίνουμε εξ αρχής γιατί δεν έχει μάθει τίποτα για τον κόσμο που ζούμε πέρα από αυτά που του μαθαίνουμε εμείς.

Θα καταλάβουμε πως αρχίζει και το παιδί να μας “δίνει” όταν το δούμε να παίρνει την καλοσύνη και την ευγένεια που μαθαίνει από εμάς, και να τη δίνει απλόχερα σε κάποιον άλλον. Τότε θα ξέρουμε πως όσα κάνουμε τόσα χρόνια “πιάνουν τόπο.”

• ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ

Για να αποφεύγουμε φωνές, τσακωμούς και εντάσεις με το παιδί ή από το παιδί προς κάποιον άλλον – πρώτα αποφεύγουμε εμείς οι ίδιοι να δείχνουμε τη βία ως μέσω επικοινωνίας (για να πάρω αυτό που θέλω, για να με ακούσει ο άλλος, για να καταφέρω κάτι.)

photo by Tá Focando | Unsplash

Αν το παιδί μας είναι θυμωμένο η λύση δεν είναι ποτέ να φωνάξουμε, να ξεσπάσουμε πάνω του, ή να σηκώσουμε χέρι. Αυτό θα κάνει τα πράγματα μόνο χειρότερα, όπως και σε έναν καυγά με έναν μεγάλο άνθρωπο. Κάνοντας κάτι από αυτά υποσυνείδητα μαθαίνει στο παιδί πως πρέπει να φοβάται και να καταπιέζει το θυμό του.

Το ιδανικό είναι να το αφήσουμε να ηρεμήσει. Ακόμα και αν θέλει να πετάξει τα παιχνίδια του από το θυμό, ακόμα και αν θέλει να φωνάξει και να ξεσπάσει. Το αφήνουμε να ξεθυμάνει. Και όταν είναι πιο ήρεμο το πλησιάζουμε, σκύβουμε στο ύψος του για να είμαστε ίσοι – κάτι πολύ σημαντικό, ειδικά στα μικρότερα παιδιά, και του εξηγούμε τους λόγους που δεν το αφήνουμε να κάνει αυτό που θέλει. Εξηγούμε με ήρεμα λόγια πως δεν είναι λάθος να ξεσπάς και να βγάζεις το θυμό από μέσα σου με σωστό τρόπο.

• ΕΠΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ

Για καλλιέργεια καλού ελέγχου του εαυτού του, και καλό τρόπο αίσθησης ικανοποίησης, καλά είναι να επαινούμε το παιδί μας για ότι κάνει ακόμα και αν δεν καταφέρνει να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα που θέλει ή που του ζητήσαμε.

Ένα παιδί πρέπει να μάθει πως η προσπάθεια μετράει πιο πολύ το αποτέλεσμα.

Κάτι διαφορετικό που μπορούμε να κάνουμε αντί να λέμε “μπράβο” όλη την ώρα, είναι του δείχνουμε πως έκανε κάτι καλό ή να το ευχαριστούμε ακόμα και για τα μικρά πράγματα που κάνει – έτσι του μαθαίνουμε να είναι ευγνώμων και το ίδιο για τα μικρά πράγματα που παίρνει από εμάς.

Παράδειγμα: Το ότι περίμενες να τελειώσω τη δουλειά μου ενώ μου ζήτησες να παίξουμε ήταν δύσκολο, τώρα είναι ώρα να παίξουμε. Σε ευχαριστώ που έκανες υπομονή.

* * *

Σε επόμενα άρθρα θα αναφερθούμε σε κάποιους άλλους τρόπους, όπως να μαθαίνουμε σωστά την υπευθυνότητα, αλλά και θα δούμε εις βάθος το θέμα της ευγνωμοσύνης.